* Сез ялкауланып ятканда башкалар эшли. Соңыннан: “Тормыш гадел түгел”, – дип сөйләнеп йөрмәгез.
* Бер үк хатаны ике тапкыр кабатлап булмый. Икенче тапкыр бу инде хата түгел, бу – сайлау.
* Аллаһы Тәгаләнең: “Рәнҗетелгән кешенең күз яшьләреннән курык, чөнки ул Миннән ярдәм сораса, Мин аңа ярдәм итәчәкмен!” – дигән нәсыйхәтен истә тотыгыз.
* Ачуың чыккан мәлдә беркемгә дә җавап бирмә. Шатлыклы вакытта беркемгә дә берни вәгъдә итмә. Күңелсез, сагышлы чагыңда бернәрсәне дә хәл итмә.
* Авыр чакларда үзеңне “сындырып” төшенкелеккә бирелмә. Нәрсә генә булса да: “Барысы да хәерлегә!” – дигән фикер белән алга таба атла.
* Әгәр өйгә шатлык килсә, әкрен генә шатланыгыз: янда бит хөсетлек йөри – йә ишетер... сак булыгыз!
* Беркайчан да соң булмый. Гадәттә “инде кирәк түгел” була...
* Барлык кешеләргә дә хөрмәт белән карап, яхшы мөнәсәбәттә бул. Алар лаеклы кеше булганга түгел, юк – син лаеклы кеше булганга.
* Иң мөһиме – күңелдә тәртип урнаштыру. Аның өчен өч нәрсәне үтибез: зарланмыйбыз, гаепләмибез һәм акланмыйбыз!

(Ришат хәзрәт Курамшин әзерләде)