... ну, але, што ж, мусiць, усё мае свой сэнс i свае законы. Чалавек не усё можа. Часам ён не можа нiчога...

....Часам яму здавалася, што так яно, можа, i лепш - ён нiчога не знайшоу i тым пакiдау для сябе надзею. Часам жа у ягонай памяцi пауставау адзiны, не крануты рыдлёукай закуток у кар`еры, якi мог падмацаваць тую надзею, хаця мог и панiшчыць яе. Было падобна, аднак, што яго усё ж палохала iсцiна i шматзначны туман спадзявання быу яму болей мiлы. Ён давау яму магчымасць жыць спакайней. Без дэпрэсiй i стрэсау.
Вось цi давау толькi?