''မန္းေရႊစက္ေတာ္ဘုရားသမိုင္း''
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ခ်ထားေပးေတာ္ မူခဲ့ေသာ ေျခေတာ္ရာမ်ားကုိ ဌာပနာျပဳ၍ တည္ထားကိုးကြယ္လာခဲ့ေသာ
မန္းေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားမ်ားသည္
ယေန႔ထက္တိုင္ တည္ရွိေနလွ်က္
ေရွးေဟာင္းသမိုင္းဝင္ အေမြအႏွစ္တစ္ခုပင္
ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ရက္ေပါင္းအမ်ားဆံုးက်င္းပေသာ အညာေဒသပြဲေတာ္ဟုပင္
ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ား ျကည္ညိဳသဒၶါပြား
ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ မန္းေရႊစက္ေတာ္ဘုရား
သမိုင္းကုိ ထပ္မံတင္ျပလိုက္ ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိ
စဥ္အခါ၊ သာ၀တၳိၿမိဳ႕၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း
ေတာ္မွာ သီတင္း သံုးေနေတာ္မူပါတယ္။
ထိုအခ်ိန္မွာ သုနာပရႏၲတိုင္း၊ ၀ါဏိစၥဂါမရြာ(ယခု ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ မေကြးတိုင္း၊ မင္းဘူးခ႐ိုင္၊ ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္၊ လယ္ကိုင္းၿမိဳ႕) တြင္
မဟာပုဏၰနဲ႔စူဠပုဏၰဆိုတဲ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္
ရွိပါတယ္။
၎င္းညီ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ ကုန္သည္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး၊ တစ္လွည့္စီ လွည္းငါးရာႏွင့္အတူ
အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေနၾကပါတယ္။
အကို္ျဖစ္သူ မဟာပုဏၰဟာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္သြားရင္း သာ၀တၳိၿမိဳ႕၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ အနီးမွာ ေခတၱရပ္နားတည္းခိုေနစဥ္၊
ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားဟာ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္အတူ ေန႔စဥ္နံနက္ တစ္ႀကိမ္ ညေနတစ္ႀကိမ္
ျဖတ္သြားေနၾကတာကို မဟာပုဏၰကျမင္ေတြ႕
ေနရလို႔ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူၿပီး၊ တရားေဒသနာေတာ္မ်ား
ေဟာၾကားေနေၾကာင္း၊ယခုၿမတ္စြာဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းရင္းနဲ႔တရားနာရန္ သြားေရာက္မည္္ျဖစ္ေၾကာင္း”ေျဖၾကားသျဖင့္
မဟာပုဏၰလည္း စိတ္၀င္စားကာ အတူလိုက္ပါသြားခဲ့ ပါတယ္။
မဟာပုဏၰဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ကို
နာယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ကာ၊
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ေနာက္ပါသံဃာငါးရာတို႔ကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။
ဆြမ္းကပ္ၿပီးလို႔ တရားေတာ္မ်ားကိုနာယူၿပီး
ေနာက္ မဟာပုဏၰဟာ ရဟန္းျပဳခြင့္ေပးပါရန္
ခြင့္ပန္သျဖင့္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း သို႔ေခၚၿပီး
ရဟန္းျပဳေပးလိုက္ပါတယ္။
ရဟန္းျဖစ္လာတဲ့မဟာပုဏၰဟာအတူ
လိုက္ပါလာတဲ့ ကုန္သည္မ်ားကို ဌာေနသို႔
ျပန္လႊတ္ၿပီး ကုန္ပစၥည္းအားလံုးကိုလည္း
ညီငယ္အားအပ္ႏွံကာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ
သီတင္းသံုးေန၍ တရားဘာ၀နာမ်ား
အားထုတ္ေနပါေတာ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ မဟာပုဏၰရဟန္းဟာ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ရဲ႕ ခ်မ္းေအးလွတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္
ေကာင္းစြာတရားအားမထုတ္ႏိုင္ျဖစ္သျဖင့္ ဌာေန ျဖစ္တဲ့ ၀ါဏိစၥဂါမရြာသို႔ျပန္၍
တရားအားထုတ္ခြင့္ျပဳပါရန္ ဘုရားရွင္ထံခြင့္
ေတာင္းပါတယ္။ မဟာပုဏၰ ရဟန္းဟာ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွ တရားေတာ္မ်ားကို
နာယူၿပီး၊ ၀ါဏိစၥဂါမရြာသို႔ျပန္ကာ ေကာင္းစြာ တရားအားထုတ္ႏိုင္သျဖင့္ ထိုုႏွစ္၀ါတြင္းမွာပင္ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူပါတယ္။
(ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးရဟႏၲာျဖစ္ပါတယ္။)
ညီျဖစ္သူ စူဠပုဏၰဟာ ကုန္သည္လုပ္ငန္းေတြကို ဆက္လက္တာ၀န္ယူရပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ကုန္ေရာင္း၀ယ္အတြက္
ခရီးမထြက္မီ အကိုႀကီးမဟာပုုဏၰရဟႏၲာအား ဆြမ္းကပ္လွဴျခင္း၊ သီလခံယူ ေဆာက္တည္ျခင္းကိုျပဳၿပီး၊ ယခုထြက္ခြာမည့္ ေရလမ္းခရီးကို
ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါရန္ေျပာကာ သေဘၤာ
ခရီးစဥ္ စတင္ခဲ့ပါတယ္။
စူဠပုဏၰတိိ႔ု ကုန္သည္အဖြဲ႔ဟာ ေရလမ္းခရီးသြားေနစဥ္လမ္းမွာ မာလာယုကၽြန္းသ႔ို
ေရာက္ရွိၾကၿပီး ကၽြန္းေပၚတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စားေသာက္ရန္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ ထင္းရွာထြက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ သစ္ပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲမီးရႈိ႕ၾကတဲ့အခါ အလြန္ေမႊးႀကိဳင္လွတဲ့ ရနံ႔မ်ားရရွိၾကသျဖင့္ ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္႐ႈလိုက္ေတာ့ အလြန္တန္ဖိုးႀကီးလွတဲ့ စႏၵကူး (နံ႔သာျဖဴ)
ပင္ေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ ကုန္ပစၥည္းအားလံုးကို
စြန္႔ပစ္ၿပီး စႏၵကူးပင္ေတြကို ရသေလာက္ခုတ္ကာ သေဘၤာေပၚတင္ၾကတယ္။
အဲဒီအခါ စႏၵကူးေတာဟာ ကုန္လုနီးပါးအထိ
ျဖစ္သြားေတာ့ အဲဒီစႏၵကူးေတာမွာ ေနထိုင္တဲ့ဘီလူးေတြဟာ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း
ထြက္ေနၾကတယ္။
“ဒီလူသားေတြကို ဒီကၽြန္းေပၚမွာ သတ္ပစ္လိုက္ရင္ ပုတ္ေစာ္နံကုန္မွာစိုးလို႔ သေဘၤာထြက္ၿပီးမွ ေနာက္ကေနလိုက္သတ္ပစ္မယ္” လို႔လဲ
ႀကံစည္ႀကိမ္း၀ါး ထားၾကတယ္။
သေဘာၤထြက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ မုန္တိုင္းႀကီး
႐ုတ္တရက္ စတင္လာၿပီး၊ အဲဒီေနာက္ ေလၾကမ္း၊ မိုးၾကမ္းက်လာကာ ဧရာမလႈိင္းလုံးႀကီးေတြ ေထာင္တက္လာလိုက္တာ မိုးသက္မုန္တိုင္း
ၾကားမွာ သေဘၤာ ဟာ နစ္ေတာ့မလိုျဖစ္လို႔
သေဘာၤသားအားလံုး
“ကယ္ေတာ္မူပါ၊ ကယ္ေတာ္မူပါ”လို႔
ေအာ္ဟစ္ၿပီး ဟိုေျပးဒီလႊာနဲ႔ ျပာယာခတ္ကုန္
ၾကတယ္။ ဘီလူမ်ား စတင္တိုက္ခိုက္ေနၾကၿပီ။ စူဠပုဏၰဟာ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာ သေဘာၤဦးမွာမတ္တက္ရပ္ၿပီး “ေနာင္ေတာ္ႀကီးကယ္ေတာ္မူပါ” လို႔ သံုးႀကိမ္ေအာ္ ၍
အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။
ေနာင္ေတာ္ မဟာပုဏၰရဟႏၲာလည္း
ၾကားရသည့္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေကာင္းကင္ယံမွ
ၾကြလာကာ သေဘာၤဦးမွာရပ္ေတာ္မူၿပီး
မိုးသက္မုန္တိုင္းကို တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္
ရပ္စဲပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မဟာပုဏၰရဟႏၲာရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ သေဘၤာဟာ
၀ါဏိစၥဂါမရြာကို အႏၲရာယ္ကင္းေဘးရွင္းစြာ
ျပန္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ စႏၵကူးအခ်ိဳ႕ကို လွဴဒါန္းလာသျဖင့္ ၎တို႔ကိုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေဆာက္လုပ္ကာ၊
၎င္းစႏၵကူးေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို
ဆက္၍လွဴဒါန္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးကာ
မဟာပုဏၰရဟႏၲာႀကီးဟာ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကို ပင့္ေဆာင္ဖိို႕ သာ၀တၳိျပည္သို႔
ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ၾကြသြားပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာပုဏၰရဲ႕
အလွဴကိုလက္ခံေတာ္မူၿပီး၊ ရွင္အာနႏၵာအပါအ၀င္ အတူ လိုက္ပါမည့္ ရဟႏၲာ (၄၉၉) တို႔ကို စီစဥ္ေနေတာ္မူခ်ိန္မွာ၊
တာ၀တိ`ံသာနတ္ျပည္က သိၾကားမင္းရဲ႕
(ပႏၲဳကဗလာျမေက်ာက္ဖ်ာ)ကလႈပ္ေတာ္မူတယ္။
အေၾကာင္းရင္းကို သိၾကားမင္းၾကည့္ေလေသာ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၀ါဏိစၥဂါမရြာကို ၾကြခ်ီဖို႔
အတြက္ ရထားပ်ံလိုအပ္ေနေၾကာင္း
သိရသျဖင့္၊ ရထားပ်ံ (၅၀၀) ကိုစီမံျပင္ဆင္
ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ရဟႏၲာ (၄၉၉) ပါးကိုရထားပ်ံ (၅၀၀)ျဖင့္ ေနာက္ဆံုး
ရထားပ်ံတြင္ ရဟႏၲာမပါပဲ သုနာမရႏၲတိုင္းသို႔
ၾကြေတာ္မူပါတယ္။
သုနာပရႏၲတိုင္း (မေကြး) သို႔မေရာက္မီ
လမ္းခုလပ္ သစၥာဗႏၶေတာင္ အေရာက္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ရထားပ်ံမ်ားကို ေကာင္းကင္ယံထက္ရပ္တန္႔ေစၿပီး ထိုေတာင္ေပၚသို႔ တစ္ပါးတည္းၾကြေတာ္ မူပါတယ္။
သစၥာဗႏၶေတာင္မွာေတာ့ ယခင္က
သစၥာဗႏၶမုဆိုးအျဖစ္ ေနခဲ့ရာမွ
ကၽြတ္တမ္း၀င္ၿပီ&#
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ခ်ထားေပးေတာ္ မူခဲ့ေသာ ေျခေတာ္ရာမ်ားကုိ ဌာပနာျပဳ၍ တည္ထားကိုးကြယ္လာခဲ့ေသာ
မန္းေရႊစက္ေတာ္ ဘုရားမ်ားသည္
ယေန႔ထက္တိုင္ တည္ရွိေနလွ်က္
ေရွးေဟာင္းသမိုင္းဝင္ အေမြအႏွစ္တစ္ခုပင္
ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ရက္ေပါင္းအမ်ားဆံုးက်င္းပေသာ အညာေဒသပြဲေတာ္ဟုပင္
ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ား ျကည္ညိဳသဒၶါပြား
ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ မန္းေရႊစက္ေတာ္ဘုရား
သမိုင္းကုိ ထပ္မံတင္ျပလိုက္ ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိ
စဥ္အခါ၊ သာ၀တၳိၿမိဳ႕၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း
ေတာ္မွာ သီတင္း သံုးေနေတာ္မူပါတယ္။
ထိုအခ်ိန္မွာ သုနာပရႏၲတိုင္း၊ ၀ါဏိစၥဂါမရြာ(ယခု ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ မေကြးတိုင္း၊ မင္းဘူးခ႐ိုင္၊ ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္၊ လယ္ကိုင္းၿမိဳ႕) တြင္
မဟာပုဏၰနဲ႔စူဠပုဏၰဆိုတဲ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္
ရွိပါတယ္။
၎င္းညီ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ဟာ ကုန္သည္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး၊ တစ္လွည့္စီ လွည္းငါးရာႏွင့္အတူ
အိႏၵိယႏိုင္ငံသို႔ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေနၾကပါတယ္။
အကို္ျဖစ္သူ မဟာပုဏၰဟာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္သြားရင္း သာ၀တၳိၿမိဳ႕၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ အနီးမွာ ေခတၱရပ္နားတည္းခိုေနစဥ္၊
ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားဟာ လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္အတူ ေန႔စဥ္နံနက္ တစ္ႀကိမ္ ညေနတစ္ႀကိမ္
ျဖတ္သြားေနၾကတာကို မဟာပုဏၰကျမင္ေတြ႕
ေနရလို႔ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့
“ျမတ္စြာဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူၿပီး၊ တရားေဒသနာေတာ္မ်ား
ေဟာၾကားေနေၾကာင္း၊ယခုၿမတ္စြာဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းရင္းနဲ႔တရားနာရန္ သြားေရာက္မည္္ျဖစ္ေၾကာင္း”ေျဖၾကားသျဖင့္
မဟာပုဏၰလည္း စိတ္၀င္စားကာ အတူလိုက္ပါသြားခဲ့ ပါတယ္။
မဟာပုဏၰဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ကို
နာယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ကာ၊
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ေနာက္ပါသံဃာငါးရာတို႔ကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး ဆြမ္းကပ္ပါတယ္။
ဆြမ္းကပ္ၿပီးလို႔ တရားေတာ္မ်ားကိုနာယူၿပီး
ေနာက္ မဟာပုဏၰဟာ ရဟန္းျပဳခြင့္ေပးပါရန္
ခြင့္ပန္သျဖင့္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း သို႔ေခၚၿပီး
ရဟန္းျပဳေပးလိုက္ပါတယ္။
ရဟန္းျဖစ္လာတဲ့မဟာပုဏၰဟာအတူ
လိုက္ပါလာတဲ့ ကုန္သည္မ်ားကို ဌာေနသို႔
ျပန္လႊတ္ၿပီး ကုန္ပစၥည္းအားလံုးကိုလည္း
ညီငယ္အားအပ္ႏွံကာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ
သီတင္းသံုးေန၍ တရားဘာ၀နာမ်ား
အားထုတ္ေနပါေတာ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာ မဟာပုဏၰရဟန္းဟာ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ရဲ႕ ခ်မ္းေအးလွတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္
ေကာင္းစြာတရားအားမထုတ္ႏိုင္ျဖစ္သျဖင့္ ဌာေန ျဖစ္တဲ့ ၀ါဏိစၥဂါမရြာသို႔ျပန္၍
တရားအားထုတ္ခြင့္ျပဳပါရန္ ဘုရားရွင္ထံခြင့္
ေတာင္းပါတယ္။ မဟာပုဏၰ ရဟန္းဟာ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံမွ တရားေတာ္မ်ားကို
နာယူၿပီး၊ ၀ါဏိစၥဂါမရြာသို႔ျပန္ကာ ေကာင္းစြာ တရားအားထုတ္ႏိုင္သျဖင့္ ထိုုႏွစ္၀ါတြင္းမွာပင္ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူပါတယ္။
(ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးရဟႏၲာျဖစ္ပါတယ္။)
ညီျဖစ္သူ စူဠပုဏၰဟာ ကုန္သည္လုပ္ငန္းေတြကို ဆက္လက္တာ၀န္ယူရပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ကုန္ေရာင္း၀ယ္အတြက္
ခရီးမထြက္မီ အကိုႀကီးမဟာပုုဏၰရဟႏၲာအား ဆြမ္းကပ္လွဴျခင္း၊ သီလခံယူ ေဆာက္တည္ျခင္းကိုျပဳၿပီး၊ ယခုထြက္ခြာမည့္ ေရလမ္းခရီးကို
ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါရန္ေျပာကာ သေဘၤာ
ခရီးစဥ္ စတင္ခဲ့ပါတယ္။
စူဠပုဏၰတိိ႔ု ကုန္သည္အဖြဲ႔ဟာ ေရလမ္းခရီးသြားေနစဥ္လမ္းမွာ မာလာယုကၽြန္းသ႔ို
ေရာက္ရွိၾကၿပီး ကၽြန္းေပၚတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စားေသာက္ရန္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ ထင္းရွာထြက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ သစ္ပင္မ်ားကို ခုတ္လွဲမီးရႈိ႕ၾကတဲ့အခါ အလြန္ေမႊးႀကိဳင္လွတဲ့ ရနံ႔မ်ားရရွိၾကသျဖင့္ ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္႐ႈလိုက္ေတာ့ အလြန္တန္ဖိုးႀကီးလွတဲ့ စႏၵကူး (နံ႔သာျဖဴ)
ပင္ေတြျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ ကုန္ပစၥည္းအားလံုးကို
စြန္႔ပစ္ၿပီး စႏၵကူးပင္ေတြကို ရသေလာက္ခုတ္ကာ သေဘၤာေပၚတင္ၾကတယ္။
အဲဒီအခါ စႏၵကူးေတာဟာ ကုန္လုနီးပါးအထိ
ျဖစ္သြားေတာ့ အဲဒီစႏၵကူးေတာမွာ ေနထိုင္တဲ့ဘီလူးေတြဟာ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း
ထြက္ေနၾကတယ္။
“ဒီလူသားေတြကို ဒီကၽြန္းေပၚမွာ သတ္ပစ္လိုက္ရင္ ပုတ္ေစာ္နံကုန္မွာစိုးလို႔ သေဘၤာထြက္ၿပီးမွ ေနာက္ကေနလိုက္သတ္ပစ္မယ္” လို႔လဲ
ႀကံစည္ႀကိမ္း၀ါး ထားၾကတယ္။
သေဘာၤထြက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ မုန္တိုင္းႀကီး
႐ုတ္တရက္ စတင္လာၿပီး၊ အဲဒီေနာက္ ေလၾကမ္း၊ မိုးၾကမ္းက်လာကာ ဧရာမလႈိင္းလုံးႀကီးေတြ ေထာင္တက္လာလိုက္တာ မိုးသက္မုန္တိုင္း
ၾကားမွာ သေဘၤာ ဟာ နစ္ေတာ့မလိုျဖစ္လို႔
သေဘာၤသားအားလံုး
“ကယ္ေတာ္မူပါ၊ ကယ္ေတာ္မူပါ”လို႔
ေအာ္ဟစ္ၿပီး ဟိုေျပးဒီလႊာနဲ႔ ျပာယာခတ္ကုန္
ၾကတယ္။ ဘီလူမ်ား စတင္တိုက္ခိုက္ေနၾကၿပီ။ စူဠပုဏၰဟာ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာ သေဘာၤဦးမွာမတ္တက္ရပ္ၿပီး “ေနာင္ေတာ္ႀကီးကယ္ေတာ္မူပါ” လို႔ သံုးႀကိမ္ေအာ္ ၍
အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။
ေနာင္ေတာ္ မဟာပုဏၰရဟႏၲာလည္း
ၾကားရသည့္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ေကာင္းကင္ယံမွ
ၾကြလာကာ သေဘာၤဦးမွာရပ္ေတာ္မူၿပီး
မိုးသက္မုန္တိုင္းကို တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္
ရပ္စဲပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မဟာပုဏၰရဟႏၲာရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ သေဘၤာဟာ
၀ါဏိစၥဂါမရြာကို အႏၲရာယ္ကင္းေဘးရွင္းစြာ
ျပန္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ စႏၵကူးအခ်ိဳ႕ကို လွဴဒါန္းလာသျဖင့္ ၎တို႔ကိုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေဆာက္လုပ္ကာ၊
၎င္းစႏၵကူးေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို
ဆက္၍လွဴဒါန္းမယ္လို႔ စိတ္ကူးကာ
မဟာပုဏၰရဟႏၲာႀကီးဟာ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကို ပင့္ေဆာင္ဖိို႕ သာ၀တၳိျပည္သို႔
ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ၾကြသြားပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ မဟာပုဏၰရဲ႕
အလွဴကိုလက္ခံေတာ္မူၿပီး၊ ရွင္အာနႏၵာအပါအ၀င္ အတူ လိုက္ပါမည့္ ရဟႏၲာ (၄၉၉) တို႔ကို စီစဥ္ေနေတာ္မူခ်ိန္မွာ၊
တာ၀တိ`ံသာနတ္ျပည္က သိၾကားမင္းရဲ႕
(ပႏၲဳကဗလာျမေက်ာက္ဖ်ာ)ကလႈပ္ေတာ္မူတယ္။
အေၾကာင္းရင္းကို သိၾကားမင္းၾကည့္ေလေသာ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၀ါဏိစၥဂါမရြာကို ၾကြခ်ီဖို႔
အတြက္ ရထားပ်ံလိုအပ္ေနေၾကာင္း
သိရသျဖင့္၊ ရထားပ်ံ (၅၀၀) ကိုစီမံျပင္ဆင္
ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ရဟႏၲာ (၄၉၉) ပါးကိုရထားပ်ံ (၅၀၀)ျဖင့္ ေနာက္ဆံုး
ရထားပ်ံတြင္ ရဟႏၲာမပါပဲ သုနာမရႏၲတိုင္းသို႔
ၾကြေတာ္မူပါတယ္။
သုနာပရႏၲတိုင္း (မေကြး) သို႔မေရာက္မီ
လမ္းခုလပ္ သစၥာဗႏၶေတာင္ အေရာက္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ရထားပ်ံမ်ားကို ေကာင္းကင္ယံထက္ရပ္တန္႔ေစၿပီး ထိုေတာင္ေပၚသို႔ တစ္ပါးတည္းၾကြေတာ္ မူပါတယ္။
သစၥာဗႏၶေတာင္မွာေတာ့ ယခင္က
သစၥာဗႏၶမုဆိုးအျဖစ္ ေနခဲ့ရာမွ
ကၽြတ္တမ္း၀င္ၿပီ&#
