သေဘာက်လိုက္တာ

" စၾကာဝေတးမင္း ျဖစ္မဲ့သားShow more
ဆူးျခစ္ရာ မထင္ေစနဲ႔ " တဲ့

ဖတ္ၾကည့္ပါေနာ္
ယေန႔ နာၾကားထားတဲ့
ေျမာက္ဦး ဆရာေတာ္ ေဟာထားတဲ့ သိကၡာသံုးပါးနဲ႔
ကြက္တိ အလြန္ႀကိဳက္ပါ၏
*******************

စၾကာဝေတးျဖစ္မယ့္သား
ဆူးျခစ္ရာမထင္ေစနဲ႔
__________________

ငယ္ငယ္က
အေမခဏခဏေျပာဖူးတဲ့စကားေလး၊

*စၾကာဝေတးျဖစ္မယ့္သား ဆူးျခစ္ရာမထင္ေစရဘူး* တဲ့၊

အဓိပၸါယ္ေတာ့ သိပ္နားမလည္လွပါဘူး၊
အေမေျပာတာမို႔သာ"ဟုတ္ကဲ့"လို႔ေခါင္းညိတ္လိုက္တာပါ။

ခု-
ေဗာဓိပကၡိယသင္တန္း ေပးေနေတာ့
ဒီစကားကို အေလးအနက္ စဥ္းစားမိလာတယ္၊
အေျခခံ"သီလသိကၡာ"ကစၿပီး
*က်ိဳး,ေပါက္,ေျပာက္,က်ား"မရွိေစရ!ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
စပ္မိရာက ေမးၾကေျဖၾကေတာ့-

*သီလ အစသိကၡာပုဒ္ျဖစ္ေစ၊
အဆံုးသိကၡာပုဒ္ျဖစ္ေစ

ပ်က္ရင္.."က်ိဳး"တယ္ေခၚသတဲ့။
(အဝတ္မ်ား အနားစုတ္သလိုျဖစ္တာေပါ့)

*အလယ္သိကၡာပုဒ္ပ်က္တာကို"ေပါက္"တယ္ေခၚတယ္။

*ႏွစ္ခုတြဲျဖစ္ေစ သံုးခုတြဲျဖစ္ေစ အစဥ္အတိုင္းပ်က္တာကို
"ေျပာက္"တယ္ေခၚတာ။

*တစ္ခုေက်ာ္,တစ္ခုေက်ာ္အစင္းထင္သလိုပ်က္တာက
"က်ား"တယ္ေခၚသတဲ့။
(သံ၊႒၊၃-၃၀၈)

အတိုခ်ဳပ္ကေတာ့ သမာဓိသိကၡာရဲ႕ေရွ႕ေျပးျဖစ္တဲ့သီလ
ဆိုတာ လံုးဝ အပြန္းအရွကိုမရွိမွ၊

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့-
ဒီစိတ္ကေလးက သမာဓိကေန ပညာအဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး
"မဂ္"ဆိုတဲ့သရဖူေဆာင္းမယ့္
"စၾကာဝေတးမင္းေလာင္းေလး"ျဖစ္လို႔ပါပဲတဲ့၊

ဟုတ္တာေပါ့၊
အေျခခံသီလမွာ
အပြန္းအရွေလးနဲနဲရွိရင္ကို
(ေနာင္တပူပန္မႈက ေႏွာက္ယွက္ေနေတာ့မွာဆိုေတာ့)

သမာဓိသိကၡာက တည္ေဆာက္လို႔မွမရဘဲ

ဘယ္ မဂ္သရဖူေဆာင္းႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။

အဲဒီေတာ့မွ-
အေမေျပာေျပာေနတဲ့စကားက
"ဘြား"ကနဲ သေဘာေပါက္လိုက္မိတာ..

ေက်းဇူးပါ အေမ..
ႏွစ္ဝနတ္နား ၾကားသိဝမ္းေျမာက္ပါေစသား..

၆.၉.၂၀၁၈
တံခြန္တိုင္ေက်ာင္း၊က်ည္ေတာင္ကန္၊
ေနျပည္ေတာ္ပုဗၺသီရိ

#Credit-မူရင္း

🙏ဓမၼမိတ္​​ေဆြမ်ား ​ေကာင္​းက်ိဳးတရား တိုးပြားၾကပါ​ေစ🙏

Save & Copy & Share.

စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္
**************
စိတ္ခ်မ္းသာမႈရဖို႔ အေရးပါတဲ့စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာShow moreက္ရမယ္.......

ေလာကမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ႂကြယ္ဝေပမယ္လို႔ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ ရခ်င္မွရတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြေပါမ်ားလို႔ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရတ႔ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ေလာကမွာ အမ်ားႀကီး။ ခ်မ္းသာမႈ ဆိုတာကို ပစၥည္းဥစၥာက ေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ တျခားအရာေတြ ကလည္း မေပးႏိုင္ဘူး။ ေပးႏိုင္ေတာင္မွ တခဏမွ် သာလွ်င္ ခ်မ္းသာတယ္ လို႔ ထင္ရ႐ံုပဲ။ အင္မတန္မွ တိုေတာင္းတဲ႔ ကာလအတြင္းမွာ ခ်မ္းသာမႈကို ေပးတယ္လို႔ ဆိုရေသာ္လည္း ထာဝရခ်မ္းသာမႈကို ေပးႏိုင္တာကေတာ႔ တရားအသိသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔ရာအတြက္၊ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ရာအတြက္ ေလာကလူေတြဟာ ဘယ္လိုပဲ စုေဆာင္း၊ စုေဆာင္း၊ တရားမသိဘူးဆိုလို႔႐ွိရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရဖို႔ရာ အင္မတန္မွ ခဲယဥ္းတယ္။

အမ်ားအားျဖင္႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္ေတြဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔တဲ႔ တရားဓမၼကို အထိုက္အေလ်ာက္ သိ႐ွိၾကသည့္ အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲစရာႀကံဳတဲ႔အခါ တရားႏွလံုးသြင္းျခင္းျဖင္႔ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကတာက လက္ေတြ႔ပါပဲ။ အဲဒီလို ဓမၼအသိ၊ တရားအသိမ႐ွိတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ စိတ္ဆင္းရဲလာၿပီ ဆိုလို႔႐ွိရင္ ထြက္ေပါက္႐ွာမရေအာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ထြက္ေပါက္႐ွာ မရတဲ႔အခါက်ေတာ႔ တျခားနည္းေတြနဲ႔ စိတ္ကိုေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ႀကိဳးစားအားထုတ္တဲ႔အခါ ျပႆနာက တစ္ပူေပၚ တစ္ပူဆင္႔ဆိုတာလို၊ “ေပါ႔ေစလိုလို႔ ေၾကာင္႐ုပ္ထုိး၊ ေဆးအတြက္ေလး” ဆိုတဲ႔ ျမန္မာစကားလိုပဲ ျပႆနာတစ္ခု ထပ္တိုး လာ႐ံုသာ႐ွိတယ္။

#တရားႏွလံုးသြင္းၿပီးေတာ႔ တရားအသိနဲ႔ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ရတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ဟာ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ရႏိုင္တာ။ ေလာကလူသားေတြဟာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ေတာင္႔တၾကတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာ အင္မတန္္မွ လိုလားၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြေရာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြေရာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတာ အၿမဲတမ္း ႐ွာေဖြေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ေလာကလူသားေတြရဲ႕ တူညီတဲ႔အခ်က္က ဘာလဲဆို ခ်မ္းသာကို လိုလာျခင္းဆိုတာ တူညီတဲ႔အခ်က္ပဲ။ ဘယ္ဘာသာဝင္ ဘယ္လူမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲ၊ ဆင္းရဲမႈကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကတယ္။

♦♦သို႔ေသာ္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း၊ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း #ခ်မ္းသာသုခရသလားလို႔ဆို မရဘူး။ မရတာ ဘာေၾကာင္႔လဲလို႔ဆို ခ်မ္းသာသုခကိုေပးႏိုင္တဲ႔ အစစ္အမွန္ အေၾကာင္းတရားကို မသိလို႔တဲ႔၊ ဒီလိုေျပာရတယ္။ တျခားနည္းေတြနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ႐ွာတာဟာ တခဏမွ်သာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ရသလိုလို ႐ွိၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို မရဘဲနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ေပၚၿပီး လာတတ္တယ္တဲ႔။

♦♦ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမဟာ လူသားေတြမွာ mind-center-teaching လို႔ ဒီလို ေျပာလို႔ရတယ္။ mind-center-teaching ဆိုတာ လူေတြရဲ႕ အသိစိတ္၊ လူေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ဗဟိုျပဳၿပီးေတာ႔ ဆံုးမတဲ႔ ၾသဝါဒ၊ ဆံုးမစကား။ လူေတြမွာ ဗဟိုျပဳရတာ တစ္ခု႐ွိတယ္။ အားလံုးဟာ ဘာကို ဗဟိုျပဳရသလဲလို႔ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ စိတ္ကေလးကို ေကာင္းေအာင္ ဗဟိုျပဳရတယ္၊ စိတ္ေကာင္းမႈတဲ႔။ စိတ္္ရဲ႕အညစ္အေၾကးေတြ၊ စိတ္ရဲ႕ ပူပန္မႈေတြ ႐ွင္းလင္းႏိုင္ရမယ္၊ ဖယ္႐ွားႏိုင္ရမယ္။ မဖယ္႐ွားႏိုင္ဘူး ဆိုလို႔႔႐ွိရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕အဆံုးအမက ကိုယ္႔စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ထားဖို႔က အဓိကျဖစ္တယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ ကိုယ္႔စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ႀကိဳးစား၊ စိတ္ရဲ႕အညစ္အေၾကးေတြကို ဖယ္႐ွားဖို႔ ႀကိဳးစားခုိင္းတာ။

♦♦ကိုယ္႔ဘဝ ကိုယ္လက္ေတြ႔ စဥ္းစားၾကည့္။ တစ္စံုတစ္ခု လုပ္မယ္ ဆုိရင္လည္း စိတ္ထဲမွာ အရင္ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ႔မွ ေျပာတယ္၊ လုပ္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ ဒီေလာက္ အေရးပါတဲ႔ စိတ္ကို ဘုန္းႀကီးတုိ႔တစ္ေတြ ျဖဴစင္ေအာင္ထားဖုိ႔ ထိန္းသိမ္း ေစာင္႔ေ႐ွာက္ဖို႔ ဆိုတာ အေရးႀကီးတယ္။ ဒါ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမပဲ။

#ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးေဟာၾကားေတာ္မူေသာ “တရားသိလွ်င္ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္” တရားေတာ္မွ တစ္စိတ္တေဒသကို မွ်ေ၀ ဓမၼဒါနျပဳပါသည္။

WWL (5-Sep-2018)

#Credit

{သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ အရည္အခ်င္းစစ္အဂၤါခုနစ္ပါး}

လူသည္ သူေတာ္ဖို႕ ကိုယ္ေကာင္းျဖင့္ေထာက္မ, နိုင္ရန္။Show more

လူသည္ သူေတာ္သို႕ကပ္၍ ကိုယ္ေကာင္းဓာတ္ ဟပ္ယူနိုင္ရန္။

လူ႕ဘဝေရာက္၍ လူစိတ္ေပါက္တုန္း သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာခုနစ္ျဖာကို လမ္းသြားရိကၡာ ေနရာထိုင္းစား စိန္၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ပတၱျမားပမာ စုေဆာင္းၾကရာသည္။

ထိုစဥ္

သဒၶါသည္ လူမွလူသို႕ သြားလာရာ၏ လမ္းျပဦးစီးတည္း။

သီလသည္ လမ္းသြားရင္းက ရေသာဥစၥာကို ထည့္ဖို႕ရာ လြယ္အိတ္တည္း။

သုတသည္ ခရီးစဥ္ႏွင့္ ထိုအတြင္း သတင္းေထာက္လွမ္း ကင္းတည္း။

စာဂသည္ မခိုင္ခန္႕သည္ကိုခ်ထား၊ ခိုင္ခန္႕သည္မ်ားကို အတြင္စုေသာ လက္တည္း။

ပညာသည္ မွားမွန္ေကာင္းဆိုးတို႕ကိုလိုက္၍ အကဲျဖတ္ေပးေနေသာ မ်က္စိတည္း။

ဟီရိသည္ တိရစၧာတို႕အစာ လု၍စားမည္ကို လူခ်င္းဖက္၍ ရွက္ေနျခင္းတည္း။

ၾသတပၸသည္ တိရစၧာတို႕၏ တန္ျပန္ရန္ကို ေၾကာက္ေနျခင္းတည္း။

သို႕မဟုတ္

ဟီရိသည္ လမ္းသြားရာဝတ္ရေသာ အဝတ္တည္း။ ၾသတပၸသည္ လမ္းသြားရာစီးရေသာ ဖိနပ္တည္း။

ထိုအားလုံးတို႕ကို သတိကခ်ဳပ္ကိုင္ရကား ထိုသတိသည္ လူ႕ဦးေႏွာက္ပင္တည္း။

(မဟာေဗာဓိျမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)

[၂၀၀၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လထုတ္ လူ႕ဘုံခန္းဝါ ဓမၼတာ စာ-၆၈ ကံေကာင္းေထာက္မျခင္းဆိုင္ရာစကား မွ]

share & copy

Credit -

ဓမၼကိုအေဖာ္ျပဳမွထာဝရခ်မ္းသာမည္။

Show more
ဒီတရားေခါင္းစဥ္ကို မွတ္ထားၿပီး ဘဝခရီး ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့
အခါ ထာဝရခ်မ္းသာဖုိ႔ အေရး ဘာကို အေဖာ္ျပဳရမလဲ။
ေလာကလူသားေတြ ဘာကို အေဖာ္ျပဳေနသလဲလို႔
တစ္ကမၻာလံုးမွာရွိၾကတဲ့ သတၱဝါေတြကို
အာရံုျပဳၾကည့္ေပါ့။ အားလံုးလူေတြဟာ အေဖာ္မဲ့
ေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။အေဖာ္နဲ႔ေနၾကတာ။
မိသားစုနဲ႔ ေနၾကတယ္။မိတ္ေဆြသဂၤဟ
အေပါင္းအသင္းေတြ နဲ႔ ေနၾကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေနၾကတယ္။
လူ႔ရဲ႕သဘာဝအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူဟာ
အေဖာ္မရွိဘဲ မေနတတ္တဲ့ သတၱဝါမ်ိဳးလို႔ ေျပာရမွာပဲ။
တျခား သတၱဝါေတြ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း
အေဖာ္နဲ႔ ေနၾကတာပဲ။ ဒီလို အေဖာ္နဲ႔ေနရတာရဲ႕
အက်ိဳးေက်းဇူးက ဘာလဲ။ဘယ္အေဖာ္မ်ိဳးကို ရွာေဖြမွ
တကယ့္ အေရးၾကံဳလာတဲ့အခါမွာ ေကာင္းတဲ့
အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏ္ုင္သလဲဆိုတာ ဘဝအေရးနဲ႔
ပတ္သတ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားဆင္ျခင္
သံုးသပ္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္တယ္။

ဘဝတစ္ခုဟာ အဆင္ေျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္
သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းနဲ႔ေနေန၊
မိသားစုနဲ႔ပဲ ေနေန ၊ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ပဲ
ေနေန ဘဝခရီးမွာ အဆင္ေျပေနၾကမွာပဲ။
ဒီလိုေနတိုင္း မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။
အေပါင္းအသင္းတိုင္း မေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္းတဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
တစ္ဦးတစ္ဦး အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳၿပီးေတာ့
ေနၾကတာ။ ဘဝရပ္တည္ဖို႔အတြက္ တစ္ဦးတစ္ဦး
အေဖာ္ျပဳၿပီးေတာ့ေနၾကတာ။

သို႔ေသာ္ အေပါင္းအသင္း အေဖာ္ျပဳမွဳေတြဟာ
ထာဝရခ်မ္းသာမွဳကို ေပးႏိုင္သလား၊မေပးႏိုင္ဘူးလား
ဆိုတာ အေလးအနက္စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ႔ တရားေတာ္ကို နာယူၿပီး
ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
ဆံုးမသြန္သင္ခ်က္ေတြဟာ အင္မတန္မွ မွတ္သားစရာ
ေကာင္းတယ္။ ဘုရားဆံုးမတဲ႔ တရားေတြဟာ
တကယ္ေတာ့ ဒီကေန႔ေခတ္ ေျပာေနတဲ့ Religion
ဆိုတဲ့ ဘာသာတရားမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
အဆံုးအမ ၾသဝါဒသာျဖစ္တယ္။
ဘဝမွာ ေနနည္းထိုင္နည္း တစ္ခု။
Way of life လို႔ ဆိုရမယ့္ ပညာရပ္ တစ္မ်ိဳးေပါ့။
သို႔မဟုတ္ Art of living in a life ေပါ့။
ဘဝမွာ ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတဲ႔ ပညာရပ္တစ္မ်ိဳးပဲ။
အဲဒီေတာ့ ဘဝမွာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေနထိုင္ၾကတဲ႔အခါမွာ
တစ္သက္လံုး အဆင္ေျပမွဳေတြနဲ႔ ခ်မ္းသာသုခရသြားတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိတယ္။

သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကေလးမွာ လူဟာ
လိုအင္ဆႏၵမျပည့္ၾကတာ မ်ားတယ္ေပါ့။

ဘဝရဲ႕ အစ အဆံုးမွာ မိမိရဲ႕ အေပါင္းအသင္း
ေရာင္းရင္းေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြ ေကာင္းၾကတယ္။
အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳၿပီးေနၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုး ဒုကၡေရာက္လာတဲ႔ အခ်ိန္က်ေတာ့၊
ဆိုပါစို႔၊အိုျခင္းတရားနဲ႔ ရင္ဆိုင္လာၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဘယ္သူက ကယ္တုန္းဆို ဘယ္သူမွ မကယ္ႏိုင္ဘူး။
နာျခင္းတရားနဲ႔ ၾကံဳေတြ႔လာျပီဆိုရင္ ဘယ္သူက
ကယ္တုန္း။ ဘယ္သူမွ မကယ္ႏိုင္ဘူး။
Individual ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံ ပံုစံမ်ိဳးပဲ။
ေသျခင္းတရားနဲ႔ ရင္ဆိုင္တဲ႔အခါမွာလည္းပဲ
မိမိကိုယ္တိုင္ပဲ ႀကိတ္မွိတ္ခံစားၾကရတယ္။
အဲဒီလို မွ်ေဝခံစားလို႔ မရတဲ႔ ဒုကၡေတြ ၾကံဳလာလို႔
ရွိရင္ ဘယ္သူ႔ကို အေဖာ္ျပဳရမွာလဲလို႔ စဥ္းစားဖို႔
လိုတယ္ေပါ့ေနာ္။

လူေတြဟာ အသက္ရွင္မွဳေပၚမွာလည္း မာန္တက္တယ္။
ငါဟာ အသက္ရွည္တယ္၊ အသက္ရွင္တယ္။
အဲဒီ အသက္ရွည္မွဳအေပၚမွာ မာန္တက္ေနတဲ့
အခါမွာလည္း ငါ မေသဘူး၊ က်န္တဲ႔သူေတြသာ
ေသတာလို႔ ဒီလို စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တတ္တယ္။
အသက္ရွင္မွဳကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ မေသႏိုင္ေသးဘူး
ဆိုတဲ့ မာန္တင္းမွဳေတြေၾကာင့္ မဟုတ္တာေတြ
လုပ္မိတတ္တယ္တဲ့။
“ငါဟာ အခ်ိန္မေရြး ေသႏိုင္တယ္၊ မေသခင္
ေကာင္းတာေတြ လုပ္မွ”ဆိုတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ အေတြး ေတြးဖို႔
လိုတယ္တဲ႔။ အဲဒီလို ေတြးမွ ေကာင္းျမတ္တဲ့
အေတြးမ်ိဳး ျဖစ္မယ္။ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို
ေပးႏိုင္တယ္တဲ႔။ ဒီလိုဆိုတာေနာ္။

မွန္ကန္တဲ႔အေတြးေတြကို ေတြးဖို႔ ျမတ္စြာဘုရားက
ေဟာတာ။ ဆိုလိုတာက ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္ဟာ
အင္မတန္မွ လက္ေတြ႕က်တယ္။ အခုလိုေတြးတာဟာ
တရားမဟုတ္ဘူးလို႔ မထင္နဲ႔။
ဒါ တရား၊ တရားဆိုတာ အေဝးသြားရွာစရာ မလိုဘူး။
မွန္မွန္ကန္ကန္စဥ္းစားတာ တရားပဲ။
အဲဒီ မွန္မွန္ေတြးတာကိုပဲ မဂၢင္ရွစ္ပါးထဲက
သမၼာသကၤပၸ လို႔ ေျပာတာ။ မွန္မွန္ကန္ကန္ျမင္ၿပီဆိုရင္
သမၼာဒိ႒ိ ပဲ။ ဒီလို ဆိုလိုတာ။ အမွန္ေတြးတဲ႔အခါမွာ
အမွန္ျမင္လာတယ္။ အမွန္ျမင္လာေတာ့ အမွန္
လုပ္လာတယ္။ ဒီလို ဆိုလိုတာေပါ့။
တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဟာ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist Association】
-【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ
အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】ဆက္ရန္►
Dhamma Dãna Source ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm

For Only Me
*************
*************Show more
ဖတ္ထား မွတ္ထားတာေတြ
မ်ားသေလာက္
လက္ေတြ႕ တရားမရိွရင္
ကိေလသာ နွိပ္စက္
လိမ့္မယ္။

#ဘယ္လိုနွိပ္စက္မလဲဆိုရင္
ပူေအာင္လုပ္မယ္
ေလာင္ေအာင္လုပ္မယ္
စိတ္ေရာ,ကိုယ္ေရာ ဆင္းရဲေအာင္လုပ္မယ္။

ကိေလသာသည္ မီး
ခႏၶာသည္ ေလာင္စာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလာင္သလဲ
ေမြးကတည္းက ယေန႔ထိ ေလာင္ေနတာ။

မ်က္စိကိုလည္း အခ်စ္အမုန္းနဲ႔ ေလာင္တယ္၊
နားကိုလည္း ေခ်ာ့တာ ဆဲတာနဲ႕ ေလာင္တယ္၊
လ်ာကိုလည္း စား ေကာင္းတာ,မေကာင္းတာနဲ႕ ေလာင္တယ္၊
နွာ, ကိုယ္, စိတ္, အကုန္ အေလာင္ခံေနၾကရတယ္​။

#အေလာင္မခံခ်င္ရင္
#မေလာင္ေတာ့ဘူး

ေမြးကတည္းက ရႈ ရႈိက္ေနတဲ့ ေလ

ဝင္ရင္ ထိ , ထိရင္ သိ။

ထြက္ရင္ ထိ, ထိရင္ သိ။

ယခု သိ ယခု မီးျငိမ္းျပီ မွတ္ပါ။

အဲဒါ နိဗၺာန္ ျဖတ္လမ္း ပဲကြယ့္။


ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္
ေဝဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး


ဓမၼမိတ္​​ေဆြမ်ား ​ေကာင္​းက်ိဳးတရား တိုးပြားၾကပါ​ေစ

Save & Copy & Share.
Credit -