На Покрівоньку зібралась,
Козацька родина, -
Вся Черкащина, скрізь знана,
Славить свого сина:
Гомонять лани, діброви
І Дніпро, і кручі.
Чує ненька Україна
Ґонти клич разючий.
З постаменту нам полковник
Й нині промовляє, -
Поєднайтесь українці,
Най Бог помагає!
Пам’ятайте браття милі
Тих хто тут спочили,-
Соколиків-синів вірних,
Що нас боронили!
Полягли за Україну, за віру і волю,
Орли славні, гайдамаки, за кращу всім долю.
Тож нехай козацька шабля
Знов тим нагадає.
Хто своїм неситим оком
Нам жить заважає
Зневажає святу землю,
Козацькую славу.
Хто руйнує – не мурує,
Плюндрує державу!
Біля ніг стоїть гармата,
Теж застерігає,
Що за зраду жде розплата
І Бог не прощає!
Живіть в мирі українці,
Предків величайте,-
Рідну неньку Україну
В світах прославляйте!
Вороженькам на поталу
Більше не давайте!!!